Στεφαν Μπραουκμαν (Πανεπιστήμιο του Αμβούργου) 2012 Περίληψη Η διατήρηση του σιδηροδρόμου και της αυθεντικής βιομηχανικής κληρονομιάς γ...
Στεφαν Μπραουκμαν (Πανεπιστήμιο του Αμβούργου) 2012
Οι δρεζίνες είναι σιδηροδρομικά οχήματα που χρησίμευαν για τον έλεγχο των γραμμών στο παρελθόν ενώ στις μέρες μας έχουν ανασχεδιαστεί και χρησιμοποιούνται σε τουριστικά αξιοθέατα.
Στην Γερμανία ακμάζει το ενδιαφέρον για τις τουριστικές δρεζίνες. Επί του παρόντος 250 χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο τα 30 σημεία με πρόσβαση σε σιδηρόδρομο όπου κυκλοφορούν δρεζίνες.
Λαμβάνοντας υπ όψιν τα παραπάνω αξίζει να προσθέσουμε ότι υπάρχει ένα σημαντικό ενδεχόμενο πιο ενισχυμένης σύνδεσης μεταξύ της δραστηριότητας για αναψυχή και την διάσωση του ιστορικού σιδηροδρόμου.
Αυτή η έρευνα εξετάζει την πιθανότητα τουριστικής εκμετάλλευσης και ανοίγματος σε πιο ευρύ κοινό του διατηρητέου σιδηροδρόμου της Βόρειας Γερμανίας .
Τα βασικότερα ζητήματα είναι η έλλειψη της καινοτομίας, χρηματοδότησης και κινήτρων για να βρεθούν τρόποι για συνεχή χρήση των ιστορικών μνημείων που έχουν απομείνει έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα αφού έχουν παροπλιστεί.
Σε πολλές περιοχές ανά τον κόσμο ο σιδηρόδρομος ήταν κυρίαρχος για την οικονομική ανάπτυξη και βασικό κομμάτι της εγχώριας ιστορίας. Έτσι τα απομεινάρια από την εποχή της ατμομηχανής είναι κοινώς αποδεκτά ως κομμάτια της τοπικής ταυτότητας. Ωστόσο η οικονομική υποστήριξη για το σιδηροδρομικό μουσείο ή μουσειακό σιδηρόδρομο είναι περιορισμένη.
Στη χειρότερη των περιπτώσεων ο κόσμος ενδέχεται να ψηφίσει για εναλλακτική χρήση γης όπου βρίσκονται αυτές οι υποδομές και θα απαιτείται η κατεδάφιση ιστορικών δομών.
Φυσικά, οι επιλογές για την χρήση του σιδηροδρόμου ποικίλλουν ανάλογα με τις τοπικές περιστάσεις και την κατάσταση της σιδηροδρομικής γραμμής. Συνεπώς ο σκοπός αυτής της έρευνας επικεντρώνεται στον σιδηρόδρομο που βρίσκεται σε αγροτικές περιοχές όπου προσωρινά έχει ανασταλεί η χρήση του ή έχει εγκαταλειφθεί χωρίς να έχουν απογειωθεί οι γραμμές.
Συνήθως σε αυτές τις περιφέρειες το ενδεχόμενο προσέλκυσης επισκεπτών για μουσεία αφιερωμένα στην ιστορία των μέσων μεταφοράς είναι πάρα πολύ μικρό. Παρά ταύτα υπάρχει εθνική και οικονομική ανάγκη για την διατήρηση αυτών των υποδομών και επαναλειτουργία τους μεσοπρόθεσμα.
Υπάρχει δυνατότητα της επανάχρησης αυτών των υποδομών με τουριστικές δρεζίνες. Αυτή η έρευνα επικεντρώνεται σε αυτή την πρόταση και ως εκ τούτου το ενδεχόμενο άνοιγμα της βιομηχανικής κληρονομιάς σε ευρύτερο κοινό.
Οι δρεζίνες είναι σιδηροδρομικά οχήματα που κινούνται με τα χέρια ή με πετάλ. Τυπικά χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της γραμμής ενώ στις μέρες μας είναι ειδικά σχεδιασμένα για τουριστική χρήση.
Το παρακάτω κείμενο εξετάζει τα εξής ζητήματα:
1) Από τι αποτελείται η βιομηχανική κληρονομιά του σιδηροδρόμου στην βόρεια Γερμανία; Ποια κίνητρα και δομές είναι χαρακτηριστικά σε διάφορες φάσεις της ανάπτυξης αυτού του σιδηροδρόμου;
2) Τι είναι οι δρεζίνες και ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους. Η έννοια της τουριστικής δρεζίνας.
3) Με ποιο τρόπο οι τουριστικές δρεζίνες συμβάλλουν στην ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ της αναψυχής μέσω του μαζικού τουρισμού και της δράσης μέσω της εκπαιδευτικής δυνατότητας για την διατήρηση της βιομηχανικής κληρονομιάς του σιδηροδρόμου.
Οι περισσότερες πληροφορίες που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή την έρευνα προέρχονται από το μεταπτυχιακό του συγγραφέα Stefan Brauckmann "Πολιτιστικό Τοπίο Σιδηροδρόμων: Νεα Αντιληψη και Δυναμικη"
Οι σιδηροδρομικές γραμμές στην Βόρεια Γερμανία ποικίλων και περιλαμβάνουν πολλά τεχνικά και ιστορικά μνημεία. Υπάρχει ελάχιστος εκσυγχρονισμός των σιδηροδρόμων που βρίσκονται σε αγροτικές περιοχές και μάλιστα μερικοί σιδηρόδρομοι παρέμειναν σε αυθεντική αρχική τους κατάσταση.
Ο σιδηρόδρομος στη Βόρεια Γερμανία διακρίνεται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το χρόνο κατασκευής του και τα σιδηροδρομικά οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό.
Στη Βόρεια Γερμανία οι περισσότεροι σιδηρόδρομοι κατασκευάστηκαν υπό την Πρωσική νομοθεσία και διαχωρίζονται ανάλογα με τρεις βασικούς χρονικούς περιόδους των κτιριακών κατασκευών. Κατά την διάρκεια της πρώτης φάσης ( 1835 με 1873) τα κυρίαρχα οικονομικά κέντρα ήταν δικτυωμένα με τον λεγόμενο βασικό σιδηρόδρομο.
Έπειτα από την κρατικοποίηση και την τυποποίηση του σιδηροδρομικού δικτύου πολλές μικρές πόλεις και αγροτικές περιοχές είχαν παραμείνει χωρίς σιδηροδρομικές συνδέσεις.
Σε αυτό έχει συμβάλει η ζημιά από την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και λανθάνουσες στρατηγικές για την κοινωνική ενσωμάτωση και αλληλεπίδραση. Πιο συγκεκριμένα, οι βασικοί παράγοντες που συντέλεσαν στη μείωση της κατασκευαστικής δραστηριότητας ήταν το υψηλό κόστος συντήρησης, που διέτρεχε λόγω των προδιαγραφών για τα κτίρια και την ασφάλεια. Αυτά τα μέτρα επιβλήθηκαν μετά τον Φράγκο-Πρωσικό πόλεμο την περίοδο 1870 1871.
Οι βασικές σιδηροδρομικές γραμμές απαιτούσαν να έχουν μεγαλύτερο βαθμό καμπύλης και λιγότερο βαθμό ανύψωσης ή κατηφόρας για αυτό το λόγο έπρεπε να χτίσουν δαπανηρά έργα όπως τα τούνελ, γέφυρες και εκσκαφές για δημιουργία σχισμών και περασμάτων. Επιπλέον, όλες οι σιδηροδρομικές διαβάσεις έπρεπε να φέρουν τον κατάλληλο εξοπλισμό ενώ ένας σημαιοφόρος έπρεπε να ρυθμίζει την κυκλοφορία τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα.
Κάθε σημαιοφόρος επιτρέπονταν να αναλάβει το μέγιστο τέσσερα χιλιόμετρα της σιδηροδρομικής ράγας ώστε να μπορεί να ρυθμίζει την κυκλοφορία αποτελεσματικά.
Η επόμενη περίοδος που ξεχωρίζει ήταν μεταξύ του 1874 με 1891 κατά την οποία κατασκευάστηκαν πολλές γραμμές ώστε να συνδεθούν πολλές μικρότερες πόλεις με λιγότερη επιβατική ζήτηση.
Άρχισε να χτίζεται ο αποκαλούμενος δευτερεύων σιδηρόδρομος που δεν απαιτούσε περίπλοκες κατασκευές ούτε αυστηρά μέτρα ασφαλείας καθώς η μέγιστη ταχύτητα των τρένων ήταν χαμηλότερη από αυτήν των κεντρικών γραμμών.
Προκειμένου να εκβιομηχανιστεί η αγροτική παραγωγή και η κατανάλωση σε απομακρυσμένες περιοχές οι ρυθμίσεις ακόμη και για δευτερεύον σιδηρόδρομο ήταν αυστηρά σε υψηλά επίπεδα επηρεάζοντας έτσι αρνητικά την οικονομία.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο των επεκτάσεων του σιδηροδρόμου (1892 - 1919) να είναι τροφοδοτούμενο από την Πρωσική Kleinbahngesetz που είχε ιδρυθεί το 1892.
Αυτό το γεγονός επηρέασε την αποκλειστικότητα ορισμένων φορέων στην κατασκευή των στενών σιδηροδρομικών γραμμών. επίσης έπαιξε ρόλο στην ποικιλία της συνεργασίας των δημόσιων και ιδιωτικών φορέων και την ελάφρυνση των κανόνων ασφαλείας όσον αφορά τα κτίρια αυτά που προορίζονταν για τον ελαφρύ σιδηρόδρομο σε σύγκριση με τον βασικό δίκτυο.
Η ελάφρυνση των προδιαγραφών οδήγησε σε ραγδαία ανάπτυξη των κατασκευών υπό την εταιρεία Kleinbahngesetz και ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές. Εκείνη την εποχή οι σιδηρόδρομοι σε όλη τη Γερμανία διπλασιάστηκαν. (μεταξύ του 1892 και 1914) Φρένο στις κατασκευές έβαλε η αρχή του πρώτου Παγκοσμίου πολέμου όπου παρατηρείται μειωμένη δραστηριότητα.
Από το τέλος της δεκαετίας του 1920 το σιδηροδρομικό δίκτυο της Γερμανίας αρχίζει να συρρικνώνεται. Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες πολλά ιστορικά κτίρια και υποδομές έχουν κατεδαφιστεί. Παρόλο που υπήρχε μεγάλη απώλεια και καταστροφή, ο σιδηρόδρομος επηρέασε τόσο πολύ το τοπίο ώστε ακόμα φαίνονται τα ίχνη ανάμεσα στις εγκαταλελειμμένες αλλά και λειτουργικές υποδομές.
Υπάρχουν διάφορα μοντέλα των δρεζινών καθώς και η χρήση τους διαφέρει.
Ειδικά για τους τουριστικούς σκοπούς έχουν σχεδιαστεί οι χειροκίνητες δρεζίνες. Οι μοντέρνες δρεζίνες είναι πιο εύκολες στη χρήση σε σύγκριση με τα προηγούμενα ιστορικά μοντέλα. Τα νεότερα μοντέλα φτάνουν την ταχύτητα ως 15 χιλιόμετρα την ώρα καθώς αυτό απαιτείται από τους κανόνες ασφαλείας προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι των σιδηροδρομικών διαβάσεων. Ωστόσο υπάρχουν και ειδικές αγωνιστικές δρεζίνες που είναι δυνατό να φτάσουν έως και 30 χιλιόμετρα την ώρα. Αυτά τα γρηγορότερα μοντέλα δεν είναι κατάλληλα για ενοικίαση στους τουρίστες λόγω των πρακτικών και νομικών εμποδίων.
Ποδηλατοδρεζίνες συνήθως χρησιμοποιούνται από τις επιχειρήσεις με περιορισμένες υπηρεσίες. Οι τουρίστες μπορεί να τις νοικιάσουμε και να τους οδηγούν χωρίς την βοήθεια κάποιου με απλές οδηγίες που δίνονται στην αρχή της εκδρομής.
Επίσης οι αναβάτες έχουν την επιλογή να ρυθμίζουν την ταχύτητα και την απόσταση την οποία θα ταξιδέψουν καθώς και τον αριθμό των στάσεων που θέλουν να κάνουνε ανάλογα με τις προτιμήσεις τους. Η ιδέα των ενοικιαζόμενων δρεζινών χωρίς την επίβλεψη ειδικού έχει το ίδιο σκεπτικό με αυτό των ομοίων υπηρεσιών όπως η ενοικίαση σκαφών. Αυτό το μοντέλο λειτουργίας είναι κατάλληλο για μικρές ομάδες που αναζητούν απλοποιημένες διακοπές και τρόπους αναψυχής στην εξοχή για παράδειγμα ομάδες ηλικιωμένων και οι οικογένειες.
Όσον αφόρα τις χειροκίνητες δρεζίνες με μοχλό, αξίζει να σημειωθεί το βάρος τους φτάνει έως 800 kg, δηλαδή πολύ παραπάνω από τις ποδηλατοδρεζίνες. Αυτό δημιουργεί ανάγκη για σταθερά σημεία αναστροφής τους με τον απαραίτητο εξοπλισμό και ελεγχόμενα δρομολόγια για πρόληψη σύγκρουσης ειδικά όταν πρόκειται για μόνο σιδηρόδρομο.
Άλλη μια δυσκολία αποτελεί το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον τρόπο χειρισμού τους και αυτό απαιτεί από τις επιχειρήσεις που τις νοικιάζουν να απασχολούν περισσότερο προσωπικό. Για το λόγο αυτό οι επιχειρήσεις που νοικιάζουν δρεζίνες με μοχλό συχνά έχουν πιο περιεκτικές υπηρεσίες όπως για παράδειγμα συνδυασμός με ένα διασκεδαστικό πρόγραμμα, φαγητό η διαμονή σε παλιά ιστορικά βαγόνια κτλ.
Η βασική επιχειρηματική ιδέα συχνά επικεντρώνεται στην παροχή διοργάνωση θεματικών εκδηλώσεων όπως για παράδειγμα πάρτι γενεθλίων γάμοι και άλλα.
Ο παρακάτω χάρτης απεικονίζει την διανομή των γραμμών όπου ενοικιάζονται τουριστικές δρεζίνες. πιο συγκεκριμένα καταγράφονται μόνο εκείνες οι τουριστικές επιχειρήσεις που έχουν :
Είναι ολοφάνερο ότι στις περιοχές όπως του Baden Wuerttemberg, Bavaria και Saxony δεν υπάρχουν υπηρεσίες ενοικιαζόμενων δρεζινών.
Όλο και περισσότερες διαδρομές προστίθενται κάθε χρόνο για τουριστικές δρεζίνες με αποτέλεσμα να γίνονται ένα επιτυχημένο τουριστικό αξιοθέατο στη Γερμανία. Ο ανταγωνισμός αυξάνεται καθιστώντας την ανάγκη για υπηρεσίες πιο επαγγελματικές και ποικίλες.
Μία πρόσφατη μελέτη του 2008 κατέδειξε ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις που ασχολούνται με τις τουριστικές δρεζίνες δεν έχω δώσει έμφαση στην ιστορία της σιδηροδρομικής υποδομής και των κτιρίων επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους στην καθαυτή εμπειρία της ενοικίασης των δρεζινών. Ακόμα και σήμερα η πλειοψηφία των επιχειρήσεων ενδιαφέρονται ελάχιστα ή καθόλου για την ιστορική υπόσταση των υπηρεσιών τους και προφανώς επενδύουν στην μίσθωση των ποδηλάτων και υπηρεσίες αναψυχής.
Αναλύοντας τις εμφανιζόμενες διαφημίσεις στο διαδίκτυο θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει κανείς ως αντιεπαγγελματικές καθώς δίνουν ελάχιστη προσοχή σε αξιοσημείωτες λεπτομέρειες στις επίσημες ιστοσελίδες των επιχειρήσεων με σιδηροδρομικό ποδηλατοτουρισμό.
Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι μόνο δύο διαδρομές με τουριστικές δρεζίνες στη Γερμανία περνούν από την σιδηροδρομική σήραγγα ενώ πολλοί επιχειρηματίες φαίνεται να αγνοούν αυτή την επιλογή.
Από τη μία πλευρά, οι σήραγγες ενδέχεται να είναι δαπανηρές ως προς την συντήρηση τους, από την άλλη όμως δημιουργούν μία συναρπαστική και μοναδική εμπειρία για πολλούς από τους πελάτες
Προς το παρόν παραμένει ακατανόητο γιατί μία εταιρεία δεν αναδεικνύει αυτά τα ιδιαίτερα κομμάτια του πολιτιστικού τοπίου που θα μπορούσανε να αποτελέσουν παράγοντα έλξης των τουριστών.
Άλλο ένα παράδειγμα μιας αναποτελεσματικής διαφήμισης αποτελεί η περίπτωση μιας επιχείρησης όπου στην ιστοσελίδα που στα κείμενα αντί να περιγράφουν την περιοχή ως ένα πανέμορφο τοπίο της δυτικής ακτής με ανεμογεννήτριες και βοσκότοπους έχουν ανεβάσει φωτογραφίες με επίπεδη μονοκαλλιέργεια, αντιαισθητικές εικόνες με καλώδια από υψηλή τάση με συννεφιασμένο ουρανό στο παρασκήνιο και ελάχιστες πληροφορίες.
Αυτά τα παραδείγματα απεικονίζουν πολλές ανεκμετάλλευτες δυνατότητες σε ήδη υπάρχουσες και υποτιθέμενες επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται το σιδηρόδρομο με τουριστικές δρεζίνες. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία καλή σύνδεση μεταξύ της υπηρεσίας και του πολιτιστικού τοπίου στη σιδηροδρομική κληρονομιάς
Προκειμένου να εκτιμηθούν οι πραγματικές ανάγκες των επισκεπτών διεξήχθη μια έρευνα ( από τον συγγραφέα) που είχε να κάνει με δύο διαδρομές με τουριστικές δρεζίνες. Μία από τις συμμετέχουσες εταιρείες ήταν η «Erlebnisbahn Ratzeburg» και αποτελεί ηγέτιδα της αγοράς εξυπηρετώντας περίπου 50.000 πελάτες ετησίως με τζιρο περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ. Η Erlebnisbahn λειτουργεί με αυτοσχέδιες δρεζίνες με μοχλό. Η δεύτερη εταιρεία που συμμετείχε στην έρευνα ονομαζόταν Natureparkdraisine Dargun που κάλυψε περίπου 5.000 επισκέπτες το 2008.
Ωστόσο εμφανίστηκε μία ενδιαφέρουσα διαπίστωση, οι επισκέπτες που μπορούσαν να θυμιθούν από την εμπειρία τους κάποια ιστορικά σιδηροδρομικά έργα, εμφάνισαν περισσότερη ικανοποίηση ως πελάτες. Παράλληλα οι ίδιοι ικανοποιημένοι επισκέπτες εξέφρασαν την επιθυμία για επανάληψη μιας εκδρομής με τουριστικές δρεζίνες στο μέλλον και εμφάνισαν μεγάλη πιθανότερα να επισκεπτόυν ξανά την ίδια εταιρεία και να την προτείνουν στους φίλους ή συναδέλφους του που αναζητούν νέες εμπειρίες.
Χρησιμοποιώντας απλές και διακριτικές μεθόδους ή οι εταιρείες θα μπορούσαν να αυξήσουν το ενδιαφέρον για την ιστορία χωρίς να είναι υπερβολικά ενοχλητικές. Για παράδειγμα προσθέτοντας περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ιστορία για τα κτίρια των σιδηροδρόμων στις ιστοσελίδες τους ή στα φυλλάδια.
Επίσης περαιτέρω απλές αλλά εξίσου αποτελεσματικές παρεμβάσεις για την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ του ιστορικού σιδηρόδρομο και υπαίθριας δραστηριότητας για αναψυχή θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν η αποκατάσταση και προσθήκη ιστορικών σιδηροδρομικών συστημάτων στις δραστηριότητες που θα συμπεριλαμβάνονται στις εκδρομές.
Η στάση που πραγματοποιούν οι επισκέπτες δεν αποτελεί εμπόδιο στην εμπειρία τους. Στάση στο σημείο όπου υπάρχει σιδηροδρομική διασταύρωση συχνά αποτελεί ένα από τα κύρια αξιοθέατα της διαδρομής.
Κατά την άποψη ορισμένων επισκεπτών οι ισόπεδες διαβάσεις πολλές φορές είχανε κακή σήμανση και υπήρχε έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με τα αξιοθέατα κατά μήκος των διαδρομών. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να αποκατασταθεί η αρχική σήμανση των ισόπεδων διαβάσεων όπως πινακίδα στοπ η πινακίδα τρένου και το σημείο κινδύνου. Αυτά τα τρία σήματα θα μπορούσαν να ενισχύσουν την ικανοποίηση των ενδιαφερόμενων επισκεπτών προσθέτοντας λεπτομέρειες στην εμπειρία.
Λύση σε αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να είναι η ανάδειξη της αυθεντικής χιλιομέτρησης κατά μήκος του σιδηροδρόμου και η εκπαίδευση των χρηστών σχετικά με τον τρόπο μέτρησης της ταχύτητας υπολογίζοντας την απόσταση και τον χρόνο σε σχέση με τις αποστάσεις των οροσήμων. Επίσης αυτό θα ενθάρρυνε τους τουρίστες να παρακολουθούν την σιδηροτροχιά όταν επιταχύνουν, αυξάνοντας έτσι το επίπεδο ασφάλειας της διαδρομής.
Επίσης αυτά τα σιδηροδρομικά ορόσημα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον υπολογισμό των τελικών αποστάσεων ή για τον προσανατολισμό των χρηστών όσον αφορά την τοποθεσία των αξιοθέατων της διαδρομής που κάνουν. Αυτή η παρέμβαση θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για οικογένειες με μικρά παιδιά ή για άτομα με ειδικές ανάγκες.
Τα δύο προαναφερόμενα παραδείγματα των ζωντανών μουσείων απεικονίζουν την προοπτική μέσα από την οποία μπορεί να προβληθεί ο ιστορικός σιδηρόδρομος. Ακόμη, ο σιδηροδρομικός ποδηλατοτουρισμός μπορεί να εμπλουτιστεί με περαιτέρω υπηρεσίες όπως φιλοξενία σε ιστορικό σιδηροδρομικό βαγόνι, δείπνο σε κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού ή δοκιμή του ιστορικού εξοπλισμού όπως ο μοχλός μιας διακλάδωσης.
Τέλος οι λεγόμενη Land-art ( εκθέσεις έργων τέχνης που φτιάχτηκαν από τα υλικά παρμένα από τη φύση στους εξωτερικούς χώρους) θα μπορούσε να ενισχύσει τη σύνδεση των επισκεπτών του σιδηροδρομικού ποδηλατοτουρισμού με την ανάδειξη της ιστορίας το σιδηρόδρομο και τη φαντασία.
Ο σιδηροδρομικός ποδήλατο τουρισμός φέρνει το ευρύ κοινό σε επαφή με την ιστορία και το σιδηροδρομικό τοπίο που σε διαφορετική περίπτωση ο υπάρχει μειωμένο ενδιαφέρον.
Οι περισσότεροι επισκέπτες που προτίμησαν να κάνουνε σιδηροδρομικό ποδήλατο τουρισμό αναζητούσαν σε γενικές γραμμές μία δραστηριότητα για αναψυχή ή κάποια υπαίθρια χαλαρή εμπειρία ωστόσο μέσα από αυτές τις υπηρεσίες τους δόθηκε η ευκαιρία να μάθουν για την ιστορία τον σιδηρόδρομων ενισχύοντας το ενδιαφέρον τους για την συντήρηση αυτών των υποδομών.
Κατά συνέπεια ο συγγραφέας αυτής της αναφοράς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι προτάσεις του σιδηροδρομικού ποδήλατο τουρισμού θα μπορούσαν να ενισχύσουν την σημασία της διατήρησης ιστορικών σιδηροδρόμων και των κτιρίων.
Πηγή
Περίληψη
Η διατήρηση του σιδηροδρόμου και της αυθεντικής βιομηχανικής κληρονομιάς για τις μελλοντικές γενιές αποτελεί όλο και επιδεινούμενο πρόβλημα ειδικά στις αγροτικές περιοχές. Ένας απλός και αποτελεσματικός τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα είναι η εκμετάλλευση των εγκαταλελειμμένων σιδηροδρομικών γραμμών με τις λεγόμενες τουριστικές δρεζίνες.Οι δρεζίνες είναι σιδηροδρομικά οχήματα που χρησίμευαν για τον έλεγχο των γραμμών στο παρελθόν ενώ στις μέρες μας έχουν ανασχεδιαστεί και χρησιμοποιούνται σε τουριστικά αξιοθέατα.
Στην Γερμανία ακμάζει το ενδιαφέρον για τις τουριστικές δρεζίνες. Επί του παρόντος 250 χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο τα 30 σημεία με πρόσβαση σε σιδηρόδρομο όπου κυκλοφορούν δρεζίνες.
Θεωρητικά οι τουριστικές δρεζίνες επιτρέπουν στους επισκέπτες να βιώσουν τον σιδηρόδρομο από την προοπτική ενός εργαζόμενου που συντηρεί την γραμμή παρέχοντας έτσι ένα βιωματικό μάθημα της ιστορίας.
Λαμβάνοντας υπ όψιν τα παραπάνω αξίζει να προσθέσουμε ότι υπάρχει ένα σημαντικό ενδεχόμενο πιο ενισχυμένης σύνδεσης μεταξύ της δραστηριότητας για αναψυχή και την διάσωση του ιστορικού σιδηροδρόμου.
Αυτή η έρευνα εξετάζει την πιθανότητα τουριστικής εκμετάλλευσης και ανοίγματος σε πιο ευρύ κοινό του διατηρητέου σιδηροδρόμου της Βόρειας Γερμανίας .
Εισαγωγή
Η βιομηχανική κληρονομιά αντιμετωπίζει κίνδυνο εξαφάνισης αφενός λόγω της προόδου και του εκσυγχρονισμού των μέσων μετακίνησης και αφετέρου λόγω της εγκατάλειψης και παραμέλησης του ανενεργού σιδηροδρόμου.Τα βασικότερα ζητήματα είναι η έλλειψη της καινοτομίας, χρηματοδότησης και κινήτρων για να βρεθούν τρόποι για συνεχή χρήση των ιστορικών μνημείων που έχουν απομείνει έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα αφού έχουν παροπλιστεί.
Σε πολλές περιοχές ανά τον κόσμο ο σιδηρόδρομος ήταν κυρίαρχος για την οικονομική ανάπτυξη και βασικό κομμάτι της εγχώριας ιστορίας. Έτσι τα απομεινάρια από την εποχή της ατμομηχανής είναι κοινώς αποδεκτά ως κομμάτια της τοπικής ταυτότητας. Ωστόσο η οικονομική υποστήριξη για το σιδηροδρομικό μουσείο ή μουσειακό σιδηρόδρομο είναι περιορισμένη.
Στη χειρότερη των περιπτώσεων ο κόσμος ενδέχεται να ψηφίσει για εναλλακτική χρήση γης όπου βρίσκονται αυτές οι υποδομές και θα απαιτείται η κατεδάφιση ιστορικών δομών.
Προκειμένου να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο απαιτείται περισσότερη καινοτομία πέραν της προκαθορισμένης των μουσείων σιδηροδρόμου ή μουσειακού σιδηρόδρομου με χαμηλό προϋπολογισμό. Επιπλέον απαραίτητη είναι η διαμόρφωση και ενίσχυση των σχέσεων των ανθρώπων που πρωτίστως δεν ενδιαφέρονται για την διατήρηση αυτών των ιστορικών χώρων και τεχνουργημάτων.
Φυσικά, οι επιλογές για την χρήση του σιδηροδρόμου ποικίλλουν ανάλογα με τις τοπικές περιστάσεις και την κατάσταση της σιδηροδρομικής γραμμής. Συνεπώς ο σκοπός αυτής της έρευνας επικεντρώνεται στον σιδηρόδρομο που βρίσκεται σε αγροτικές περιοχές όπου προσωρινά έχει ανασταλεί η χρήση του ή έχει εγκαταλειφθεί χωρίς να έχουν απογειωθεί οι γραμμές.
Συνήθως σε αυτές τις περιφέρειες το ενδεχόμενο προσέλκυσης επισκεπτών για μουσεία αφιερωμένα στην ιστορία των μέσων μεταφοράς είναι πάρα πολύ μικρό. Παρά ταύτα υπάρχει εθνική και οικονομική ανάγκη για την διατήρηση αυτών των υποδομών και επαναλειτουργία τους μεσοπρόθεσμα.
Υπάρχει δυνατότητα της επανάχρησης αυτών των υποδομών με τουριστικές δρεζίνες. Αυτή η έρευνα επικεντρώνεται σε αυτή την πρόταση και ως εκ τούτου το ενδεχόμενο άνοιγμα της βιομηχανικής κληρονομιάς σε ευρύτερο κοινό.
Οι δρεζίνες είναι σιδηροδρομικά οχήματα που κινούνται με τα χέρια ή με πετάλ. Τυπικά χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της γραμμής ενώ στις μέρες μας είναι ειδικά σχεδιασμένα για τουριστική χρήση.
Το παρακάτω κείμενο εξετάζει τα εξής ζητήματα:
1) Από τι αποτελείται η βιομηχανική κληρονομιά του σιδηροδρόμου στην βόρεια Γερμανία; Ποια κίνητρα και δομές είναι χαρακτηριστικά σε διάφορες φάσεις της ανάπτυξης αυτού του σιδηροδρόμου;
2) Τι είναι οι δρεζίνες και ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους. Η έννοια της τουριστικής δρεζίνας.
3) Με ποιο τρόπο οι τουριστικές δρεζίνες συμβάλλουν στην ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ της αναψυχής μέσω του μαζικού τουρισμού και της δράσης μέσω της εκπαιδευτικής δυνατότητας για την διατήρηση της βιομηχανικής κληρονομιάς του σιδηροδρόμου.
Οι περισσότερες πληροφορίες που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή την έρευνα προέρχονται από το μεταπτυχιακό του συγγραφέα Stefan Brauckmann "Πολιτιστικό Τοπίο Σιδηροδρόμων: Νεα Αντιληψη και Δυναμικη"
2: Σιδηροδρομική κληρονομιά στη Βόρεια Γερμανία.
Οι σιδηροδρομικές γραμμές στην Βόρεια Γερμανία ποικίλων και περιλαμβάνουν πολλά τεχνικά και ιστορικά μνημεία. Υπάρχει ελάχιστος εκσυγχρονισμός των σιδηροδρόμων που βρίσκονται σε αγροτικές περιοχές και μάλιστα μερικοί σιδηρόδρομοι παρέμειναν σε αυθεντική αρχική τους κατάσταση.
Ο σιδηρόδρομος στη Βόρεια Γερμανία διακρίνεται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το χρόνο κατασκευής του και τα σιδηροδρομικά οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό.
Στη Βόρεια Γερμανία οι περισσότεροι σιδηρόδρομοι κατασκευάστηκαν υπό την Πρωσική νομοθεσία και διαχωρίζονται ανάλογα με τρεις βασικούς χρονικούς περιόδους των κτιριακών κατασκευών. Κατά την διάρκεια της πρώτης φάσης ( 1835 με 1873) τα κυρίαρχα οικονομικά κέντρα ήταν δικτυωμένα με τον λεγόμενο βασικό σιδηρόδρομο.
Έπειτα από την κρατικοποίηση και την τυποποίηση του σιδηροδρομικού δικτύου πολλές μικρές πόλεις και αγροτικές περιοχές είχαν παραμείνει χωρίς σιδηροδρομικές συνδέσεις.
Σε αυτό έχει συμβάλει η ζημιά από την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και λανθάνουσες στρατηγικές για την κοινωνική ενσωμάτωση και αλληλεπίδραση. Πιο συγκεκριμένα, οι βασικοί παράγοντες που συντέλεσαν στη μείωση της κατασκευαστικής δραστηριότητας ήταν το υψηλό κόστος συντήρησης, που διέτρεχε λόγω των προδιαγραφών για τα κτίρια και την ασφάλεια. Αυτά τα μέτρα επιβλήθηκαν μετά τον Φράγκο-Πρωσικό πόλεμο την περίοδο 1870 1871.
Οι βασικές σιδηροδρομικές γραμμές απαιτούσαν να έχουν μεγαλύτερο βαθμό καμπύλης και λιγότερο βαθμό ανύψωσης ή κατηφόρας για αυτό το λόγο έπρεπε να χτίσουν δαπανηρά έργα όπως τα τούνελ, γέφυρες και εκσκαφές για δημιουργία σχισμών και περασμάτων. Επιπλέον, όλες οι σιδηροδρομικές διαβάσεις έπρεπε να φέρουν τον κατάλληλο εξοπλισμό ενώ ένας σημαιοφόρος έπρεπε να ρυθμίζει την κυκλοφορία τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα.
Κάθε σημαιοφόρος επιτρέπονταν να αναλάβει το μέγιστο τέσσερα χιλιόμετρα της σιδηροδρομικής ράγας ώστε να μπορεί να ρυθμίζει την κυκλοφορία αποτελεσματικά.
Η επόμενη περίοδος που ξεχωρίζει ήταν μεταξύ του 1874 με 1891 κατά την οποία κατασκευάστηκαν πολλές γραμμές ώστε να συνδεθούν πολλές μικρότερες πόλεις με λιγότερη επιβατική ζήτηση.
Άρχισε να χτίζεται ο αποκαλούμενος δευτερεύων σιδηρόδρομος που δεν απαιτούσε περίπλοκες κατασκευές ούτε αυστηρά μέτρα ασφαλείας καθώς η μέγιστη ταχύτητα των τρένων ήταν χαμηλότερη από αυτήν των κεντρικών γραμμών.
Προκειμένου να εκβιομηχανιστεί η αγροτική παραγωγή και η κατανάλωση σε απομακρυσμένες περιοχές οι ρυθμίσεις ακόμη και για δευτερεύον σιδηρόδρομο ήταν αυστηρά σε υψηλά επίπεδα επηρεάζοντας έτσι αρνητικά την οικονομία.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο των επεκτάσεων του σιδηροδρόμου (1892 - 1919) να είναι τροφοδοτούμενο από την Πρωσική Kleinbahngesetz που είχε ιδρυθεί το 1892.
Αυτό το γεγονός επηρέασε την αποκλειστικότητα ορισμένων φορέων στην κατασκευή των στενών σιδηροδρομικών γραμμών. επίσης έπαιξε ρόλο στην ποικιλία της συνεργασίας των δημόσιων και ιδιωτικών φορέων και την ελάφρυνση των κανόνων ασφαλείας όσον αφορά τα κτίρια αυτά που προορίζονταν για τον ελαφρύ σιδηρόδρομο σε σύγκριση με τον βασικό δίκτυο.
Η ελάφρυνση των προδιαγραφών οδήγησε σε ραγδαία ανάπτυξη των κατασκευών υπό την εταιρεία Kleinbahngesetz και ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές. Εκείνη την εποχή οι σιδηρόδρομοι σε όλη τη Γερμανία διπλασιάστηκαν. (μεταξύ του 1892 και 1914) Φρένο στις κατασκευές έβαλε η αρχή του πρώτου Παγκοσμίου πολέμου όπου παρατηρείται μειωμένη δραστηριότητα.
Από το τέλος της δεκαετίας του 1920 το σιδηροδρομικό δίκτυο της Γερμανίας αρχίζει να συρρικνώνεται. Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες πολλά ιστορικά κτίρια και υποδομές έχουν κατεδαφιστεί. Παρόλο που υπήρχε μεγάλη απώλεια και καταστροφή, ο σιδηρόδρομος επηρέασε τόσο πολύ το τοπίο ώστε ακόμα φαίνονται τα ίχνη ανάμεσα στις εγκαταλελειμμένες αλλά και λειτουργικές υποδομές.
3 Δρεζίνες ως τουριστικό αξιοθέατο
Σε ορισμένες χώρες, όπως η Σουηδία, η Φινλανδία, η Πολωνία και η Γαλλία, οι πρώτες επιχειρήσεις με τουριστικές δρεζίνες δημιουργήθηκαν κατά τη δεκαετία του 1990. Η πρώτη γραμμή για δερζινες στη Γερμανία άνοιξε το 1996, μεταξύ Fürstenberg και Templin (κοντά στην περιοχή του Βερολίνου).Σήμερα υπάρχουν περισσότερες από 30 τοποθεσίες στη Γερμανία που λειτουργούν αξιόπιστες και εποχιακές τουριστικές υπηρεσίες, οι οποίες λαμβάνουν περίπου 250.000 επισκέπτες το χρόνο και παρουσιάζουν ανοδικές τάσεις στους αριθμούς επισκεπτών.
Εικόνα 1: Ανάπτηξη των γερμανικών επιχειρήσεων με τουριστικές δρεζίνες (πηγή Brauckmann 2012 ) |
Τι είναι οι δρεζίνες και ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους. Η έννοια της τουριστικής δρεζίνας.
Οι δρεζίνες διακρίνονται σε διάφορους τύπους σιδηροδρομικών οχημάτων όπως:- Ποδηλατοδρεζίνα railbike
- Δρεζίνες αυτές που κινούνται με μοχλό ( συχνά τις βλέπουμε στις αμερικανικές ταινίες western)
- Μηχανοκίνητες δρεζίνες
Υπάρχουν διάφορα μοντέλα των δρεζινών καθώς και η χρήση τους διαφέρει.
Ειδικά για τους τουριστικούς σκοπούς έχουν σχεδιαστεί οι χειροκίνητες δρεζίνες. Οι μοντέρνες δρεζίνες είναι πιο εύκολες στη χρήση σε σύγκριση με τα προηγούμενα ιστορικά μοντέλα. Τα νεότερα μοντέλα φτάνουν την ταχύτητα ως 15 χιλιόμετρα την ώρα καθώς αυτό απαιτείται από τους κανόνες ασφαλείας προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι των σιδηροδρομικών διαβάσεων. Ωστόσο υπάρχουν και ειδικές αγωνιστικές δρεζίνες που είναι δυνατό να φτάσουν έως και 30 χιλιόμετρα την ώρα. Αυτά τα γρηγορότερα μοντέλα δεν είναι κατάλληλα για ενοικίαση στους τουρίστες λόγω των πρακτικών και νομικών εμποδίων.
Εικόνα 2 - Ποδήλατα για το "Naturparkdraisine" στο Dargun |
Ποδηλατοδρεζίνες συνήθως χρησιμοποιούνται από τις επιχειρήσεις με περιορισμένες υπηρεσίες. Οι τουρίστες μπορεί να τις νοικιάσουμε και να τους οδηγούν χωρίς την βοήθεια κάποιου με απλές οδηγίες που δίνονται στην αρχή της εκδρομής.
Επίσης οι αναβάτες έχουν την επιλογή να ρυθμίζουν την ταχύτητα και την απόσταση την οποία θα ταξιδέψουν καθώς και τον αριθμό των στάσεων που θέλουν να κάνουνε ανάλογα με τις προτιμήσεις τους. Η ιδέα των ενοικιαζόμενων δρεζινών χωρίς την επίβλεψη ειδικού έχει το ίδιο σκεπτικό με αυτό των ομοίων υπηρεσιών όπως η ενοικίαση σκαφών. Αυτό το μοντέλο λειτουργίας είναι κατάλληλο για μικρές ομάδες που αναζητούν απλοποιημένες διακοπές και τρόπους αναψυχής στην εξοχή για παράδειγμα ομάδες ηλικιωμένων και οι οικογένειες.
Όσον αφόρα τις χειροκίνητες δρεζίνες με μοχλό, αξίζει να σημειωθεί το βάρος τους φτάνει έως 800 kg, δηλαδή πολύ παραπάνω από τις ποδηλατοδρεζίνες. Αυτό δημιουργεί ανάγκη για σταθερά σημεία αναστροφής τους με τον απαραίτητο εξοπλισμό και ελεγχόμενα δρομολόγια για πρόληψη σύγκρουσης ειδικά όταν πρόκειται για μόνο σιδηρόδρομο.
Άλλη μια δυσκολία αποτελεί το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον τρόπο χειρισμού τους και αυτό απαιτεί από τις επιχειρήσεις που τις νοικιάζουν να απασχολούν περισσότερο προσωπικό. Για το λόγο αυτό οι επιχειρήσεις που νοικιάζουν δρεζίνες με μοχλό συχνά έχουν πιο περιεκτικές υπηρεσίες όπως για παράδειγμα συνδυασμός με ένα διασκεδαστικό πρόγραμμα, φαγητό η διαμονή σε παλιά ιστορικά βαγόνια κτλ.
Η βασική επιχειρηματική ιδέα συχνά επικεντρώνεται στην παροχή διοργάνωση θεματικών εκδηλώσεων όπως για παράδειγμα πάρτι γενεθλίων γάμοι και άλλα.
Εκείνα 3: Τουριστική Δρεζινα με μοχλό σε ισόπεδη διάβαση με βοηθούς που ρυθμίζουν την κυκλοφορια των ΙΧ |
Ο παρακάτω χάρτης απεικονίζει την διανομή των γραμμών όπου ενοικιάζονται τουριστικές δρεζίνες. πιο συγκεκριμένα καταγράφονται μόνο εκείνες οι τουριστικές επιχειρήσεις που έχουν :
- Eιδικά διαμορφωμένες δρεζίνες:
- Το μήκος της διαδρομής των γραμμών αποτελεί τουλάχιστον 5 km
- Λειτουργούν σε σταθερές εποχές ( συνήθως Απρίλη με Σεπτέμβρη μερικοί έως και Δεκέμβρη)
- Έχουν την δική τους ιστοσελίδα.
Είναι ολοφάνερο ότι στις περιοχές όπως του Baden Wuerttemberg, Bavaria και Saxony δεν υπάρχουν υπηρεσίες ενοικιαζόμενων δρεζινών.
Όλο και περισσότερες διαδρομές προστίθενται κάθε χρόνο για τουριστικές δρεζίνες με αποτέλεσμα να γίνονται ένα επιτυχημένο τουριστικό αξιοθέατο στη Γερμανία. Ο ανταγωνισμός αυξάνεται καθιστώντας την ανάγκη για υπηρεσίες πιο επαγγελματικές και ποικίλες.
Μία πρόσφατη μελέτη του 2008 κατέδειξε ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις που ασχολούνται με τις τουριστικές δρεζίνες δεν έχω δώσει έμφαση στην ιστορία της σιδηροδρομικής υποδομής και των κτιρίων επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους στην καθαυτή εμπειρία της ενοικίασης των δρεζινών. Ακόμα και σήμερα η πλειοψηφία των επιχειρήσεων ενδιαφέρονται ελάχιστα ή καθόλου για την ιστορική υπόσταση των υπηρεσιών τους και προφανώς επενδύουν στην μίσθωση των ποδηλάτων και υπηρεσίες αναψυχής.
Αναλύοντας τις εμφανιζόμενες διαφημίσεις στο διαδίκτυο θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει κανείς ως αντιεπαγγελματικές καθώς δίνουν ελάχιστη προσοχή σε αξιοσημείωτες λεπτομέρειες στις επίσημες ιστοσελίδες των επιχειρήσεων με σιδηροδρομικό ποδηλατοτουρισμό.
Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι μόνο δύο διαδρομές με τουριστικές δρεζίνες στη Γερμανία περνούν από την σιδηροδρομική σήραγγα ενώ πολλοί επιχειρηματίες φαίνεται να αγνοούν αυτή την επιλογή.
Από τη μία πλευρά, οι σήραγγες ενδέχεται να είναι δαπανηρές ως προς την συντήρηση τους, από την άλλη όμως δημιουργούν μία συναρπαστική και μοναδική εμπειρία για πολλούς από τους πελάτες
Προς το παρόν παραμένει ακατανόητο γιατί μία εταιρεία δεν αναδεικνύει αυτά τα ιδιαίτερα κομμάτια του πολιτιστικού τοπίου που θα μπορούσανε να αποτελέσουν παράγοντα έλξης των τουριστών.
Άλλο ένα παράδειγμα μιας αναποτελεσματικής διαφήμισης αποτελεί η περίπτωση μιας επιχείρησης όπου στην ιστοσελίδα που στα κείμενα αντί να περιγράφουν την περιοχή ως ένα πανέμορφο τοπίο της δυτικής ακτής με ανεμογεννήτριες και βοσκότοπους έχουν ανεβάσει φωτογραφίες με επίπεδη μονοκαλλιέργεια, αντιαισθητικές εικόνες με καλώδια από υψηλή τάση με συννεφιασμένο ουρανό στο παρασκήνιο και ελάχιστες πληροφορίες.
Αυτά τα παραδείγματα απεικονίζουν πολλές ανεκμετάλλευτες δυνατότητες σε ήδη υπάρχουσες και υποτιθέμενες επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται το σιδηρόδρομο με τουριστικές δρεζίνες. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία καλή σύνδεση μεταξύ της υπηρεσίας και του πολιτιστικού τοπίου στη σιδηροδρομική κληρονομιάς
Προκειμένου να εκτιμηθούν οι πραγματικές ανάγκες των επισκεπτών διεξήχθη μια έρευνα ( από τον συγγραφέα) που είχε να κάνει με δύο διαδρομές με τουριστικές δρεζίνες. Μία από τις συμμετέχουσες εταιρείες ήταν η «Erlebnisbahn Ratzeburg» και αποτελεί ηγέτιδα της αγοράς εξυπηρετώντας περίπου 50.000 πελάτες ετησίως με τζιρο περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ. Η Erlebnisbahn λειτουργεί με αυτοσχέδιες δρεζίνες με μοχλό. Η δεύτερη εταιρεία που συμμετείχε στην έρευνα ονομαζόταν Natureparkdraisine Dargun που κάλυψε περίπου 5.000 επισκέπτες το 2008.
Η έρευνα ανέδειξε τα αναμενόμενα αποτελέσματα δηλαδή ότι η πλειοψηφία των τουριστών παρουσίασαν μειωμένο ενδιαφέρον για τα παλιά κτίρια (18,2%) ή την ιστορία τον σιδηροδρόμων (17,2%). Στον αντίποδα αυτών των αποτελεσμάτων ως σημαντικοί ή πολύ σημαντικοί παράγοντες για την επιλογή της εμπειρίας με τουριστικές δρεζίνες οι επισκέπτες δήλωσαν πως ήταν η αναψυχή και η δράση. 95,4% και 80,3 % αντίστοιχα.
Ωστόσο εμφανίστηκε μία ενδιαφέρουσα διαπίστωση, οι επισκέπτες που μπορούσαν να θυμιθούν από την εμπειρία τους κάποια ιστορικά σιδηροδρομικά έργα, εμφάνισαν περισσότερη ικανοποίηση ως πελάτες. Παράλληλα οι ίδιοι ικανοποιημένοι επισκέπτες εξέφρασαν την επιθυμία για επανάληψη μιας εκδρομής με τουριστικές δρεζίνες στο μέλλον και εμφάνισαν μεγάλη πιθανότερα να επισκεπτόυν ξανά την ίδια εταιρεία και να την προτείνουν στους φίλους ή συναδέλφους του που αναζητούν νέες εμπειρίες.
Συμπερασματικά η ενσωμάτωση των υψηλών προτύπων και αξιόλογη παρουσίαση των ιστορικών σιδηροδρομικών έργων μπορεί να έχουν αντίκτυπο στην αύξηση της ικανοποίησης και της εμπιστοσύνης των επισκεπτών συμβάλλοντας έτσι ως φυσικό κίνητρο στην διατήρηση της κληρονομιάς του σιδηροδρομικού.
Χρησιμοποιώντας απλές και διακριτικές μεθόδους ή οι εταιρείες θα μπορούσαν να αυξήσουν το ενδιαφέρον για την ιστορία χωρίς να είναι υπερβολικά ενοχλητικές. Για παράδειγμα προσθέτοντας περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ιστορία για τα κτίρια των σιδηροδρόμων στις ιστοσελίδες τους ή στα φυλλάδια.
Επίσης περαιτέρω απλές αλλά εξίσου αποτελεσματικές παρεμβάσεις για την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ του ιστορικού σιδηρόδρομο και υπαίθριας δραστηριότητας για αναψυχή θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν η αποκατάσταση και προσθήκη ιστορικών σιδηροδρομικών συστημάτων στις δραστηριότητες που θα συμπεριλαμβάνονται στις εκδρομές.
Επίπεδες διαβάσεις και σήμανση
Άλλο μετρό που πρέπει να λυθεί υπ όψιν είναι η ενίσχυση της ασφάλεια σε επίπεδες διαβάσεις. Πολλοί οδηγοί αυτοκινήτων δεν δίνουν προσοχή στο γεγονός ότι οι παλιές σιδηροδρομικές διαδρομές θα μπορούσε να είναι σε λειτουργία. Σύμφωνα με τον κωδικό οδικής κυκλοφορίας οι δρεζίνες όπως και λοιπά σιδηροδρομικά οχήματα έχουν προτεραιότητα σε διελεύσεις, ωστόσο στην περίπτωση των τουριστικών δρεζινών είναι προτιμότερο να προηγούνται τα αυτοκίνητα.Η στάση που πραγματοποιούν οι επισκέπτες δεν αποτελεί εμπόδιο στην εμπειρία τους. Στάση στο σημείο όπου υπάρχει σιδηροδρομική διασταύρωση συχνά αποτελεί ένα από τα κύρια αξιοθέατα της διαδρομής.
Κατά την άποψη ορισμένων επισκεπτών οι ισόπεδες διαβάσεις πολλές φορές είχανε κακή σήμανση και υπήρχε έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με τα αξιοθέατα κατά μήκος των διαδρομών. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να αποκατασταθεί η αρχική σήμανση των ισόπεδων διαβάσεων όπως πινακίδα στοπ η πινακίδα τρένου και το σημείο κινδύνου. Αυτά τα τρία σήματα θα μπορούσαν να ενισχύσουν την ικανοποίηση των ενδιαφερόμενων επισκεπτών προσθέτοντας λεπτομέρειες στην εμπειρία.
Ενσωμάτωση ιστορικής χιλιομέτρησης στις υπηρεσίες ποδηλασίας γραμμής
Μία άλλη επιθυμία των επισκεπτών που εντοπίστηκε στη έρευνα ήταν να ποσοτικοποίηθουν οι ταχύτητες. Ωστόσο, η ενσωμάτωση ενός ταχυμέτρου όχι μόνο θα αυξήσει τη μέση ταχύτητα αλλά και την απερισκεψία των χρηστών, γεγονός το οποίο δρα ενάντια στα συμφέροντα των φορέων εκμετάλλευσης.Λύση σε αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να είναι η ανάδειξη της αυθεντικής χιλιομέτρησης κατά μήκος του σιδηροδρόμου και η εκπαίδευση των χρηστών σχετικά με τον τρόπο μέτρησης της ταχύτητας υπολογίζοντας την απόσταση και τον χρόνο σε σχέση με τις αποστάσεις των οροσήμων. Επίσης αυτό θα ενθάρρυνε τους τουρίστες να παρακολουθούν την σιδηροτροχιά όταν επιταχύνουν, αυξάνοντας έτσι το επίπεδο ασφάλειας της διαδρομής.
Επίσης αυτά τα σιδηροδρομικά ορόσημα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον υπολογισμό των τελικών αποστάσεων ή για τον προσανατολισμό των χρηστών όσον αφορά την τοποθεσία των αξιοθέατων της διαδρομής που κάνουν. Αυτή η παρέμβαση θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για οικογένειες με μικρά παιδιά ή για άτομα με ειδικές ανάγκες.
Εικόνα 6: διαφορετικοί τύποι σιδηροδρομικών ορόσημων |
Τα δύο προαναφερόμενα παραδείγματα των ζωντανών μουσείων απεικονίζουν την προοπτική μέσα από την οποία μπορεί να προβληθεί ο ιστορικός σιδηρόδρομος. Ακόμη, ο σιδηροδρομικός ποδηλατοτουρισμός μπορεί να εμπλουτιστεί με περαιτέρω υπηρεσίες όπως φιλοξενία σε ιστορικό σιδηροδρομικό βαγόνι, δείπνο σε κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού ή δοκιμή του ιστορικού εξοπλισμού όπως ο μοχλός μιας διακλάδωσης.
Τέλος οι λεγόμενη Land-art ( εκθέσεις έργων τέχνης που φτιάχτηκαν από τα υλικά παρμένα από τη φύση στους εξωτερικούς χώρους) θα μπορούσε να ενισχύσει τη σύνδεση των επισκεπτών του σιδηροδρομικού ποδηλατοτουρισμού με την ανάδειξη της ιστορίας το σιδηρόδρομο και τη φαντασία.
Land art |
Επίλογος
Η εναλλακτική πρόταση του σιδηροδρομικού ποδηλατοτουρισμού είναι μία καλή ευκαιρία για την συντήρηση των εγκαταλελειμμένων σιδηροδρομικών γραμμών και την πρόληψη της εξαφάνισης τους. Η συντήρηση των σιδηροδρομικών υποδομών είναι συχνά πολύ φθηνότερη από την επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής κληρονομιάς ειδικά όταν λείπουν οι εθελοντές. Θεωρητικά οι τουριστικές δρεζίνες επιτρέπουν στους επισκέπτες να βιώσουν τις σιδηροδρομικές διαδρομές από την οπτική γωνία των ιστορικών εργαζομένων στο τομέα των σιδηροδρόμων μαθαίνοντας ετσι έτσι για την ιστορία.Ο σιδηροδρομικός ποδήλατο τουρισμός φέρνει το ευρύ κοινό σε επαφή με την ιστορία και το σιδηροδρομικό τοπίο που σε διαφορετική περίπτωση ο υπάρχει μειωμένο ενδιαφέρον.
Οι περισσότεροι επισκέπτες που προτίμησαν να κάνουνε σιδηροδρομικό ποδήλατο τουρισμό αναζητούσαν σε γενικές γραμμές μία δραστηριότητα για αναψυχή ή κάποια υπαίθρια χαλαρή εμπειρία ωστόσο μέσα από αυτές τις υπηρεσίες τους δόθηκε η ευκαιρία να μάθουν για την ιστορία τον σιδηρόδρομων ενισχύοντας το ενδιαφέρον τους για την συντήρηση αυτών των υποδομών.
Κατά συνέπεια ο συγγραφέας αυτής της αναφοράς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι προτάσεις του σιδηροδρομικού ποδήλατο τουρισμού θα μπορούσαν να ενισχύσουν την σημασία της διατήρησης ιστορικών σιδηροδρόμων και των κτιρίων.
Πηγή
ΣΧΟΛΙΑ