Bursol - Μοναδική βιομηχανία παραγωγής αλατιού σε λίμνη με ροζ νερά της Δυτικής Σιβηρίας

Το χωριό Bursol βρίσκεται στην περιφέρεια Αλτάι Ρωσίας. Εκεί βρίσκεται επίσης και η λίμνη με το μεγαλύτερο απόθεμα αλατιού στη Δυτική Σιβηρί...

Το χωριό Bursol βρίσκεται στην περιφέρεια Αλτάι Ρωσίας. Εκεί βρίσκεται επίσης και η λίμνη με το μεγαλύτερο απόθεμα αλατιού στη Δυτική Σιβηρία. 

Εδώ και 250 χρονιά το χωριό φημίζεται για την παράγωγη του αλατιού και αποτελεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Βιομηχανική κληρονομία της Ρωσίας.

Για την εξόρυξη του αλατιού χρησιμοποιείται ιδιαίτερη μέθοδος που εφευρέθηκε εδω . Τα ορυκτά μαζεύονται από τον πυθμένα με την βοήθεια ειδικών μηχανημάτων και μεταφέρονται στην ακτη με ρυμουλκούμενα βαγόνια με χρήση του σιδηροδρόμου που έχει στρωθεί κατά μήκος της λίμνης. Οι ράγες, που βρίσκονται κάτω από το νερό, φτάνουν στο κέντρο της την λίμνης όπου φαίνεται ο λόφος συγκεντρωμένου αλατιού . Η άμαξα που τραβάει τα βαγόνια αποτελεί αυτοσχέδια πατέντα όπου έχει συνδυαστεί η μπουλντόζα με λοκομοτίβ. Πραγματικά ένα Disney land  για μας στην. Railbiking in Greece!

Ειναι  αδύνατον να κολυμπισετε  στη λίμνη επειδή το βάθος δεν ξεπερνά το μισό μέτρο. Ο πυθμένας της λίμνης είναι καλυμμένος με κρύσταλλα αλατιού, το μίγμα στην ακτή είναι αρκετά μαλακό όμως λίγο ποιο πέρα ο επισκέπτης θα χρειαστεί παπούτσια θαλάσσης διότι τα κρύσταλλα σκληραίνουν. Όσο πιο βαθιά, τόσο μεγαλύτερα και πιο αιχμηρά είναι.

Αυτό που είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο είναι το χρώμα του νερού της λίμνης  που αλλάζει όπως και ένας χαμαιλέοντας ανάλογα με την επίδραση του περιβάλλοντος. Όταν ο καιρός είναι δροσερός, η λίμνη γίνεται αποκτά το χρώμα γκρι μεταλλικό και τις ζεστές μέρες η επιφάνειά του νερού μοιάζει με καθρέφτη έχει λιλά-ροζ απόχρωση.

Οι ροζ λίμνες είναι ένα εξωτικό φαινόμενο ανά τον κόσμο. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με αυτό, ωστόσο οι περισσότερες από αυτές ενδέχεται να είναι λανθασμένες. Το χρώμα τους δεν είναι πάντα ροζ και μπορούν ακόμη και να γίνουν πράσινα. Τέτοιου είδους λίμνες έχουν δύσκολη πρόσβαση, ενώ οι τοποθεσίες τους δεν αποτελούν μοναχά χώρες με ζεστό κλίμα , αλλά και στη Σιβηρία. Ένα από αυτά είναι η λίμνη Μπουρλινσκοε (Burlinskoye), που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μπουρσολ (Bursol) στην περιφέρεια Αλτάι (Altai).

Ο οικισμός ιδρύθηκε το 1768 και την ίδια χρονιά με εντολή της βασίλισσας Αικατερίνης II, ξεκίνησε η βιομηχανία αλατιού από τον βιομήχανο Προκόπιο Ντεμιντωφ (Prokofiy Demidov) . Η μέθοδος εξόρυξης του αλατιού πραγματοποιείται με μοναδικό τρόπο που εφευρέθηκε εκεί. Είναι συνδυασμός σιδηροδρομικής γραμμής που βρίσκονται κάτω από το νερό και μεταφέρει στης ακτή το  Ελάτ που έχει συλλεχτεί από το πυθμένα.

Η Bursol έχει τις μεγαλύτερες αποθέσεις επιτραπέζιου αλατιού στη Δυτική Σιβηρία. Μέχρι το από το 1768 έως 1991, όλο το αλάτι που υπήρχε στη αγορά της  Σιβηρίας ήταν το αύτη την βιομηχανία και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από το αλάτι μιας άλλης παράγωγης Lletskaya. Για περισσότερα από δέκα χρόνια, η τοπική βιομηχανία αλατιού υπολειτουργούσε και άλλαζε συνεχώς τα χέρια, και το 2008 σταμάτησε να λειτουργεί εντελώς για αρκετά χρόνια. Τώρα η επιχείρηση πέρασε υπό τη διαχείριση της Altai Salt Production Company και αποκαθιστά τον προηγούμενο κύκλο εργασιών της. Το τρένο που ταξιδεύει πάνω στην επιφάνεια του νερού της ροζ λίμνης τον τελευταίο καιρό προσελκύει το ενδιαφέρων των τουριστών. Τα δρομολόγια πραγματοποιούνται από το Μάιο έως τον Οκτώβριο. 

Η βιομηχανία αλατιού με το τρένο της θυμίζει σκηνές από το γνώστη ταινία κινούμενων σχεδίων Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων "Spirited Away" του σκηνοθέτη Χαγιάο Μιγιαζάκι .

Αλοφυτες και το Χλωριουχο Αλας

Η κοιτάσματα αλατιού αποτελούν ένα στρώμα αλατιού βάθους εικοσιπέντε μέτρων και μια λίμνη στην κορυφή με ρηχά νερά, το μέγιστο βάθος των οποίων είναι δυόμισι μέτρα. Για αυτό το λόγο τα αποθέματα απέχουν πολύ από την εξάντληση τους.

Για να μπείτε στο νερό έως την μέση σας, πρέπει να περπατήσετε περίπου δύο χιλιόμετρα από την ακτή.  Τα αλόφυτα αναπτύσσονται κατά μήκος της ακτής. Είναι καταπληκτικά φυτά που μπορούν να αντέξουν υψηλά επίπεδα αλατότητας του εδάφους. Μερικά έχουν μια εντελώς εξωγήινη εμφάνιση και φαίνονται σαν πλαστικά και ψεύτικα.

Το νερό στην λίμνη είναι διάλυμα υψηλής περιεκτικότητας σε αλάτι με 253 g / ανά λίτρο (στη Νεκρά Θάλασσα  ο δείκτης είναι 270 γραμμάρια ανά λίτρο. Το καλοκαίρι, όταν η στάθμη του νερού είναι χαμηλή, ο δέκτης αυτός αυξάνεται σημαντικά. 

Πρέπει να είστε προσεκτικοί με τον ήλιο. Ο λευκός πυθμένας αντανακλά το φως του ήλιου, οπότε είναι πολύ εύκολο να πάθετε ηλίαση. Ναι παράδοξος μπορείτε να πάτε για μαύρισμα στην Σιβηρία.

Το μυστηριο του χρωματοσ του νερου 

Η πρώτη εξήγηση προέρχεται από τα καρκινοειδή Artemia Salina, υδρόβια μαλακόστρακα, τα οποία, κατά τη διαδικασία της εξέλιξης, κατάφεραν να προσαρμοστούν στις σκληρές συνθήκες υψηλής αλατότητας, η οποία είναι θανατηφόρα για τους περισσότερους ζωντανούς οργανισμούς.

Ο κύκλος ζωής των γαρίδων άλμης ξεκινά με μια κύστη (αυγό), η οποία μπορεί να παραμείνει αδρανής για αρκετές δεκαετίες έως ότου βρεθεί σε ευνοϊκό περιβάλλον. Οι κύστες έχουν μικρό μέγεθος, αλλά το εξωτερικό κέλυφος τους προστατεύει αξιόπιστα τόσο από τους σοβαρούς παγετούς όσο και από τη ζέστη του καλοκαιριού. Τα ενήλικα καρκινοειδή, που μεγαλώνουν έως και 15 mm, είναι καθαρά ορατά στη λίμνη Bursol με γυμνό μάτι. Η Artemia είναι γνωστή σε όλους τους ιδιοκτήτες ενυδρείων ως κατοικίδια ψάρια. Στη φύση αυτά τα καρκινοειδή αποτελούν θηράματα για τα φλαμίνγκο. Πιστεύεται ότι χάρη σε η λίμνη της Σιβηρίας παίρνει το ροζ χρώμα της. Το Artemia salina ζει σε όλες σχεδόν τις ηπείρους και βρίσκεται σε άλλες λίμνες της περιοχής Αλτάι, από το Νοβοσιμπίρσκ έως το Ομσκ ωστόσο το χρώμα του νερού δεν είναι πάντα ροζ.

Η δεύτερη έκδοση είναι η μικροσκοπική μονοκυτταρική άλγη Dunaliella υφάλμυρη, ένας από τους λίγους ζωντανούς οργανισμούς που μπορούν να ζήσουν σε τέτοιες αλατούχες συνθήκες. Επιβιώνουν παράγοντας μεγάλες ποσότητες β-καροτίνης (μια κίτρινη-πορτοκαλί χρωστική ουσία) που τους προστατεύει από έντονη ακτινοβολία φωτός. Συχνά θεωρείται ότι είναι υπεύθυνες για την αλλαγή του χρώματος του νερού, αλλά νέα έρευνα έχει δείξει ότι ορισμένα είδη Αρχαία μπορεί επίσης να είναι η αιτία. Τα Αρχαία είναι μονοκύτταροι οργανισμοί χωρίς πυρήνα που προηγουμένως συνδυάστηκαν με βακτήρια σε μια κοινή ομάδα. Αποτελούν σημαντικό μέρος του παγκόσμιου οικοσυστήματος και μπορούν να αντιπροσωπεύουν έως και το 20% της συνολικής βιομάζας. Πολλά από αυτά είναι ακροφύσια, δηλαδή μπορούν να επιβιώσουν σε ακραίες συνθήκες - σε υψηλές θερμοκρασίες άνω των 100 ° C ή σε πολύ κρύες συνθήκες, σε πολύ αλμυρά ή έντονα όξινα και έντονα αλκαλικά περιβάλλοντα, καθώς και σε υψηλές πιέσεις. Τα Αρχαία και τα αλλά μονοκυταρια είναι υπεύθυνα για την ποικιλία των χρωμάτων σε νερά λιμνών όπως για παράδειγμα, στα νερά του Εθνικού Πάρκου Yellowstone.

Και η τελευταία, τρίτη έκδοση βασίζεται στην θεωρία ότι το νερό μπορεί να πάρει διαφορετικά χρώματα και αποχρώσεις λόγω του ορυκτού αλογίτη . Αυτό συνδυάζεται με την δεύτερη θεωρία, αφού το ίδιο το ορυκτό είναι άχρωμο και γίνεται ροζ λόγω νεκρών βακτηρίων και νεκρών φυτών. Υπάρχει ένα ακόμη ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό, το χειμώνα η λίμνη δεν παγώνει λόγω της υψηλής συγκέντρωσης αλάτων και αποκτά μια πλούσια πράσινη απόχρωση. Υπάρχει ενδεχόμενο να το προκαλούν  τα Αρχαία και τα χρωματισμένα βακτήρια. Το χειμώνα η λίμνη έχει γκρι μεταλλικό χρώμα. Αρχίζει να γίνεται ροζ τον Ιούνιο και παραμένει μέχρι τα τέλη Αυγούστου.

Σιγουρα στο bucket list μας!